Mehmet Ali Okudan17
[26 Temmuz 2011 Salı]
İLGİ DUYDUĞUMUZ ŞEYLER
Bizler hayatımızda bir şeyi ilgi alanı olarak görürüz. Bu ilgi alanları o kadar fazladır ki: Eşiyle, işiyle, kariyerle, annesiyle, babasıyla, çocuklarıyla, sporla, siyasetle, ekonomiyle…
Çokça uzun bir sıra olabilir yazmaya kalksak. Ne kadar da çok fazla şeylerle meşgul oluyoruz değil mi, ve bunlar ne kadar kalıcı? İlgi duyduğumuz şeyler zamanla geçer mi? Ve ya o ilgiden soğutacak çok kötü bir olay mıdır bizi ilgi duyduğumuz şeylerden vazgeçiren, yoksa hepsi zaman ve yaşadığımız ortama göre mi şekilleniyor? Aklımızla kendimiz mi seçiyoruz? Yoksa olduğumuz konumunda seçeneklerden birini mi? Aslında hepsi zamana ve mekana göre kısıtlı değil mi?
İlk başlarında nasıl heyecan, umut, mutluluk verirse ilgi duyduğumuz şeyler sonlarında da o kadar hüzün ve acı bırakır…
Neye ilgi duyarsak duyalım, iş, eş, kariyer, anne-baba, tarih vs. hepsinin içinde kocaman bir kendimiz var olduğumuzu unutmayalım! İlgilendiğimiz şeyler kadar kendimize ruh halimize, kendimizi hesaba sokup kendimizle baş başa kalabiliyor muyuz?
KENDİMİZLE YETERİNCE İLGİLENİYOR MUYUZ?
İlgileniyoruz ama nasıl? Spor yaparak ve ya çeşitli eğlence türlerinden biriyle mi? Belki bunalımlarda ilgi duyuyoruz kendimize. Gelecekten korkarak karamsar oluruz. Sağlık problemi geçirince mi ilgileniyoruz kendimizle? Bu halleri yaşamışsınızdır mutlaka. En çok ilgi duyacak arkadaşın önce kendiniz olduğunu, kendinizle barışık olarak başka dostlukları, arkadaşlıkları ve ilgi duyduğumuz şeyleri daha iyi anlama ve daha sağlıklı bir ruh halimiz olacağını düşünüyorum.
Eski çağlardan bu yana belki de en az ilgi duyduğu kişi insanların hep kendileridir. Kendimiz belirli bir güce erişemezsek bu konuda bütün ilişkilerimizi de olumsuz yönde etkileyecektir. Önce kendimizle sonra çevremizle ilgili olmak umuduyla... Toplumla barışık olmak istiyorsak önce kendimizle barışık olmamız gerekmez mi?
Selam saygı ve dua ile.
 |
