Abdullah Yilmaz3
[3 Ağustos 2010 Salı]
ESKİMEMEK ÇOK HOŞ
Yaşayan her şey yaşlanmakta. Yaşlanmak doğanın bir gereksinimidir. Bizlerde yaşlanmaktayız. Yaşlanan bütün eşyalar yıpranır ve zarar görür. Daha doğrusu eskir. Eskiler ise ya depoya yada çöpe atılır. Depoya atılan bir eşya ise ileriki zamanlarda ihtiyaç olur yine bir eksiğimizi tamamlar diye konur. Ama çöpe atılan ise her türlü atık maddelerin atıldığı istenmeyen pis kokuların bulunduğu ve biriktirildiği yerdir. İşte en kötüsü budur. Eskiyip çöpe atılmak.
İnsanlar bütün hayatı boyunca diğer insanlar üzerinde tatlı bir hatıra ve fayda bırakma hevesi içerisinde olmalıdır. Atalarımız der ya “Eşek ölür kalır semeri, insan ölür kalır eseri” prensibi içerisinde hayatını sürmelidir.
Bu hafta Başyayla’da bir arkadaşımızın yavrusunun düğün merasimine özellikle davet edilmiştik. Davete icabet gerekti icabet ettik. Bu vesileyle arkadaşlarımız ve bütün mahalle halkıyla hasbihal etme imkanı bulduk. Hayır dua ettik, hayır dua aldık. Anılarımızı tazelemiş olduk.
Gece olunca düğüne davetliler, köy meydanında yemyeşil söğütlerin dibinde ve serin bir alanda toplandılar. Bizden bir sohbet yapmamızı rica ettiler. Biz de ortam gereği düğünden. nikahtan, gelinden-kaynanadan bahsettik. Fıkralar anlattık cemaatı güldürdük. En ilgi çekeni ise yaşadığım bir olayı dikkatle dinlemeleri oldu.
Bir arkadaşa yakın köyün birinden bir gelin almıştık. Gelini kaynana evine gelince kapının eşiğinde durdurdular. Kaynana elinde bir bal tasıyla geldi kapının alt eşiğine baldan sürdü. Diğer elinde başka bir tas vardı. O da kaymak tasıydı ondanda biraz aldı kapının üst eşiğine sürdü. Gelini ondan sonra içeri aldılar. Bu neyin nesidir, dedim. Anlattılar: Alt eşiğine sürdüğüm bal gelinin bal gibi olması dileği, üst eşiğe sürülen kaymak ise gelinin kaymak gibi olması dileğidir denildi. Biz de hayretler içinde kaldık. Kişi de olmazsa sevgi, bala batırsan da kaymağa yatırsan da fayda vermez dedik. Bu tür adet ve uygulamalar halen Anadolu’muzda mevcuttur.
Gelelim asıl konumuza, düğün sohbetimiz tamamlandı. Dualarımız edildi. Göztepe Mahallesi’nin yeni İmamı mikrofonu eline aldı herkese teşekkür etti. Takı merasimi yapılacağını ilan ederek aynen şu cümleyi kullandı:
“Şimdi takı merasimine geçiyoruz. Bu iş için Göztepe Mahallesinin eskimeyen imamı Abdullah Yılmaz’ a mikrofonu veriyorum”
dedi.
Çok duygulandım ve şaşırdım. Hocamın o kullandığı cümle mutlaka orada bulunan cemaatın bana olan sevgi ve duygularının neticesi olarak hocama yansımıştı. Yaşlanmıştım fakat eskimemiş olmam beni fevkale de memnun etmişti. Eskimemek çok hoştu.
Bu duyguları bize yaşatan bütün Başyayla ve Göztepe (Nahlas) halkına teşekkür erdim. Allah hepsinden razı olsun.
İnsanlar bütün hayatı boyunca diğer insanlar üzerinde tatlı bir hatıra ve fayda bırakma hevesi içerisinde olmalıdır. Atalarımız der ya “Eşek ölür kalır semeri, insan ölür kalır eseri” prensibi içerisinde hayatını sürmelidir.
Bu hafta Başyayla’da bir arkadaşımızın yavrusunun düğün merasimine özellikle davet edilmiştik. Davete icabet gerekti icabet ettik. Bu vesileyle arkadaşlarımız ve bütün mahalle halkıyla hasbihal etme imkanı bulduk. Hayır dua ettik, hayır dua aldık. Anılarımızı tazelemiş olduk.
Gece olunca düğüne davetliler, köy meydanında yemyeşil söğütlerin dibinde ve serin bir alanda toplandılar. Bizden bir sohbet yapmamızı rica ettiler. Biz de ortam gereği düğünden. nikahtan, gelinden-kaynanadan bahsettik. Fıkralar anlattık cemaatı güldürdük. En ilgi çekeni ise yaşadığım bir olayı dikkatle dinlemeleri oldu.
Bir arkadaşa yakın köyün birinden bir gelin almıştık. Gelini kaynana evine gelince kapının eşiğinde durdurdular. Kaynana elinde bir bal tasıyla geldi kapının alt eşiğine baldan sürdü. Diğer elinde başka bir tas vardı. O da kaymak tasıydı ondanda biraz aldı kapının üst eşiğine sürdü. Gelini ondan sonra içeri aldılar. Bu neyin nesidir, dedim. Anlattılar: Alt eşiğine sürdüğüm bal gelinin bal gibi olması dileği, üst eşiğe sürülen kaymak ise gelinin kaymak gibi olması dileğidir denildi. Biz de hayretler içinde kaldık. Kişi de olmazsa sevgi, bala batırsan da kaymağa yatırsan da fayda vermez dedik. Bu tür adet ve uygulamalar halen Anadolu’muzda mevcuttur.
Gelelim asıl konumuza, düğün sohbetimiz tamamlandı. Dualarımız edildi. Göztepe Mahallesi’nin yeni İmamı mikrofonu eline aldı herkese teşekkür etti. Takı merasimi yapılacağını ilan ederek aynen şu cümleyi kullandı:
“Şimdi takı merasimine geçiyoruz. Bu iş için Göztepe Mahallesinin eskimeyen imamı Abdullah Yılmaz’ a mikrofonu veriyorum”
dedi.
Çok duygulandım ve şaşırdım. Hocamın o kullandığı cümle mutlaka orada bulunan cemaatın bana olan sevgi ve duygularının neticesi olarak hocama yansımıştı. Yaşlanmıştım fakat eskimemiş olmam beni fevkale de memnun etmişti. Eskimemek çok hoştu.
Bu duyguları bize yaşatan bütün Başyayla ve Göztepe (Nahlas) halkına teşekkür erdim. Allah hepsinden razı olsun.
 |
