Seyma Binici4
[3 Ağustos 2011 Çarşamba]
MUTLULUK YÜREKLİ OLANA YAKIŞIR...
Hiçbir şeyi şikayet etmiyorum artık ve hiç kimseye takılmadan yaşıyorum kendi hayatımı. Hesapsızca, çıkarsızca... Artık aldırmadan insanların kalleşliğine, samimiyetsizliğine, sükunetine, servetine, ya da niyetine…
Yaşadığım masal ya da hikaye her neyse... Kader diye geçiştirmiyorum aslında yaşadıklarımı ya da yaşayamadıklarımı. Öyle diğerleri gibi değilim, suçlu aramam kader diye, hayat diye, şeytan diye... Suçluysam benimdir, masumsam eğer yine ben. Dua ediyorsam hayatımı o şekilde yaşamak isteyişimdendir, kaderimi o şekilde yönlendirmek işte…
Korkak olmadım hiçbir zaman. Ne düşündüysem ne hissettiysem korkmadan söyledim. Yaptıklarım için asla pişman olmadım. Hiç bir kez keşke demedim. Susarak boğmadım kendimi, kendimi karanlıklara atmadım hiçbir zaman. Karşımdaki kızsa da söylemek istediklerimi söyledim yalana başvurmadan. Gerçek bildiğim her ne varsa savundum sonuna kadar. Sevdiysem inkar etmedim. Sevmediysem seviyorum demedim. Dostumu yarı yolda terk etmedim. Kimse için bir kere bile kötü düşünmedim. Samimi olmayı seçtim hep... Kalp kırmak istemedim hiçbir zaman. Yeri geldi çok kırıldım. Üzüldüm. Konuşmak istemediklerimi ve sahte bulduğum yüzleri bir kez bile düşünmeden çıkardım hayatımdan. İnsan kimi silemez bir tek bunu bilemedim…
Kimseye ah etmedim, kimsenin ahını alacak kadar üzmek istemedim. Suçlu olduğuma inandıysam özür diledim. Kalp kırmak istemedim hiç. Kırık kalbin acısı fenaydı, öğrendim.
Yeri geldi ağladım. Gözyaşlarımdan hiçbir zaman utanmadım. İnsanlar ağlamayı ayıp bildi, aldırmadım. İnandım ki yüreğindeki samimiyetin simgesiydi gözyaşı, inandığım değerler vardı, o yüzden umursamadım. Yeri geldi kahkahalar attım. Çocuk kadar şen olmayı da bildim. İnsanları güldürebildim. Küçücükte olsa insanları mutlu edebildim. Bunu gördüm, yaşadım, sevindim...
Hayatta sıkıntılar illa olacak, duydum yaşadıkça gördüm öğrendim, öğreneceğim. Gelen sıkıntıya karşı mücadele etmeyi tercih ettim. Kader demedim razı olmadım. Bela uzaklaşsın diye dua ettim hep. Hayata karşı dik durabilmeyi seçtim, hiç pes etmedim. Yeri geldi inat ettim, yeri geldi zorlamadım, yeri geldi zamana bıraktım. Gidenin zaten yanımda işi yoktu, kimseyi de yanımda zorla tutmadım, tutamadım. Giden gitti, kalmak isteyen zaten hep benimleydi.
Her zaman yüreğimle hareket ettim. Yürekli oldum. İstediğim ne varsa yıllar sonra bile olsa sahip oldum, şükrettim. Kalbimi temiz tuttukça Rabbim ne istediysem gönderdi, fark ettim. Kalbimi korudum tüm fenalıklardan, fena insanlardan, fena duygulardan… Kimsenin dolduruşuna gelip hareket etmedim. Saygısızlık etmek istemedim hiç kimseye. Ne büyük ne küçük ayırım gözetmedim, hepsinin adına insan dedim, değer verdim.
Mutlu olmak herkes ister, mutluluk için kimsenin çabaladığını görmedim. Mutluluğun peşini kovalayan insanlar görmek istedim hep. Hiç bir şey için mücadele etmeyen, her şeyi ayağına bekleyen insanlar gördüm, üzüldüm, acıdım. “Mutlu olmak istiyorum.” diyor da neden hala öylece oturuyorlar, çözemedim.
Az çok yaşadıklarımı özetledim. Susmak istemedim, anlatmak istediğimi anlattım ben. Yalana dolana meyal vermedim. Her şeyi tersten anlamak isteyenlere verecek bir cevap bulamadım bir süre sonra, oluruna bıraktım. Ben anlattım, anlamak isteyene kalbimi açtım. Görmek istedikleri pencereyi değiştirmek istemedikten sonra artık elimi uzatmadım. Acı da çektim illa, hep kazanmadım. Yeri geldi kaybettim ve artık vazgeçmeyi de öğrendim.
Ben bu yazıyla kendimi övmedim. Kimseye nasihat de etmedim. Doğrularımı bildim ve savundum. Bu yazıdan çıkarmak istediğin sana kalmış değerli okuyucu ve kalbinin dürüstlüğüyle ne düşünmek istediğinde… İyi niyetlerimizi kaybetmemek adına hepinize hayırlı Ramazanlar ve daimi mutluluklar diliyorum…
 |
