Mert Aslan21
[24 Temmuz 2011 Pazar]
REKLAMI KESİN, KAVGAYI BÜYÜTMEYİN!
Terör belası etrafı iyice sardı. Türkiye’nin dünyanın demokrasi ve insan hakları beşiği diye bilinen kıtaları tarafından hala sıkı bir şekilde beslenen, desteklenen ve himaye edilen bu müsibetle nasıl baş edeceğini bilmiyoruz. Herhalde devletin B, C, D… planları vardır. Ancak yurttaş olarak bizim de yapmamız gereken şeyler olduğunu düşünüyorum. Daha önce bunlara kıyısından köşesinden değindiğimi hatırlıyorum. Bu vesileyle biraz daha ayrıntıya girelim istiyorum.
Terörün bir mantığı ve klasik çalışma yöntemleri vardır. Bunlardan en önemlisi, yaptığı eylemlerle kendinden söz ettirmek, mümkünse ağızlarda sakız olmaktır. Toplumun bilinçaltına ve diline ne kadar işlerse, o kadar iyi olur. Kısacası, “reklam” denilen enstrümandan optimum düzeyde istifade etmek ister, istifade ettikçe büyür ve azar…
Şöyle bir bakın yaşadıklarımıza… Terör örgütünün siyasal ayağında saf tutmuş olan kişilerin söylediği her söz, yaptığı her hareket televizyonların ana haber bültenlerinde “şok gelişme” olarak veriliyor mu? Veriliyor. Peki attığı her adımın “olay” olduğu ve gürültü kopardığı bir insan kendini çok önemli biri olarak görüp daha fazla konuşma cesaretine kavuşur mu? Kavuşur.
Peki bir yurttaş olarak yeterince akıllı ve sorumlu davranıyor muyuz? Koskocaman “HAYIR!”. Askerimize polisimize yönelik kanlı bir eylem yapıldığında sokaklara dökülüp terör örgütünün adını yüzlerce kez en yüksek perdeden haykırıyor muyuz? Evet!
Unutmayın. “Kahrolsun Terör!” ya da “Kahrolsun Teröristler!” demek yerine “Kahrolsun PKK!” diye bağırıyor olmamız onları çok memnun ediyor. Çünkü reklam mantığı açısından bakıldığında, “Kahrolsun PKK!” demekle “Yaşasın PKK!” demek arasında neredeyse hiçbir fark yoktur. Sonuçta her iki solagan da ona hayat vermek gibi bir işlev görüyor. “Reklamın kötüsü olmaz.” sözü tam da bu durumu anlatmak için söylenmektedir.
Anlayacağınız, terörün bu kadar güçlenmiş olmasının başlıca nedenlerinden biri, medyanın ve bizlerin sorumsuz ve düşüncesiz davranışlarıdır.
Geçen gün bir Kürt arkadaşım bir sohbet sırasında “Hocam, askerlerimizin saldırıya uğrayıp çok sayıda şehit verdiği günün ertesinde iş yerindeki ülkücü bir arkadaş bıçağı kaptığı gibi üzerime saldırdı.” dedi. İşte bu, o eylemi yapan teröristlerin başka bir yerleri ile yıkılıncaya kadar gülecekleri bir budalalıktır. Çünkü yaptıkları eylemin bir amacı ağızlara sakız olmaksa, diğeri Türklerle Kürtleri ülke sathında birbirine düşürmek ve çatıştırmaktır. Doğrusu dehşete kapıldım. Kendi çapında vatanı kurtarmaya çalışırken, aptallık edip işi eline yüzüne bulaştırıyor. Yangının üzerine benzin bidonuyla gidiyor. İki kişi kavga ettiğinde tarafların diğer arkadaş ve akrabalarının da oraya gelip kavgayı genişletmesi bir çözüm olabilir mi?
 |
