Eda Bildek7
[9 Mayıs 2011 Pazartesi]
ANNEM
İlk uğurlayanımdın benim… Beni ötelerden bu dünyaya taşıyanım! Ardımda emeklerini en çok hissettiğim, aydınlık yüzünde hayatı okuduğum; duasında huzur, bakışında şefkat bulduğum! Hep sen uğurladın beni! Bu güne dek hep sen yolculuğa çıkardın… Daima arkamdaydın benim! Usanmadan, erimeden, yardımlarını esirgemeden… Ey benim yeryüzündeki kanatsız meleğim, ey benim ilk yuvam ve ilk dünyam! Ey benim parçası olduğum ve parçam olan! Annem… Dilimde duam, ruhumda sevdam!
Önce hayata bıraktın beni usulca, senin ellerinden tutarak adımladım tüm taşlı yolları, sarp uçurumları! Ben senin o şefkatli ve daima genç olan kollarında tattım “insan” olmanın ilk hislerini! Senden çaldım hayallerini, çocuk ruhunda bir çocuk oldum! Çocukluğuna doğdum, benim için böldün kendi ömrünü! Kendinden daha çok bana vererek ve asla şikâyet etmeyerek hediye ettin ömrünü bana! Kulağıma fısıldadığınız isimle andı beni insanlar, bu isimle andı beni ananlar! İsmime şefkatli sesinle ilk sen dokundun ve kimse bu kadar incitmeden dokunamadı bir daha!
İlk uğurlayanımdın benim… Dualarını ardımdan cömertçe ve merhametle ilk kutsayandın! Ayağım takılsa girdiğim yollarda, düşecek olsam hep ardımdaydın! Huzur dolu bakışların, o şefkatli ellerin ansızın yetişirdi kanayan yanlarıma! Belki bu yüzden düşmek korkulu rüyam değildi benim! Beni asıl korkutan yokluğunun vaktiydi! Düştüğüm yerden beni kaldıracak bir annem vardı benim! Benim annem… Benim ömrümün biricik yanı! Her yüreğe biricik değil midir kendi annesi? Biriciğim benim! Ezeli ve ebedi bir bağı vardı sevgimizin…
Sevgili uğurlayanım!
Ardımda dimdik duranım! Benim asıl sendin uğurum. Dokunduğun her yanım renk değiştiriyordu… Gri yeşile; siyah beyaza; mor pembeye dönüşüyordu! Odalar, evler, üzerine basılıp geçilen halılar dahi seninle mana kazanıyordu! Senin soluğun mana katıyordu hayatlarımıza… Bir yerlere geliyorduk, bir şeyler kazanıyorduk, zaferlerimiz oluyordu ve tüm bunların altında asıl imza senindi! Çünkü senin duan, senin elin, senin inancın ve senin uğurun vardı! Ama sen hep arka saflarda olmayı tercih ettin! En güzel yerleri bize bırakarak, gölgemizde kaldın! Bizi hayatımızdaki rollerimize uğurlarken, sen hep geri de ve en büyük rolleri üstlenerek sevginle seyrediyordun varlığımızı!
Bana yolu ve yolculuğu öğretenim!
Beni sınırsızca sevenim… Doğuma, ölüme ve hayat dair sorularıma bıkmadan cevap verenim! Ciddi, sessiz, müşfik, vakur, büyük, şefkat yüklü, melek yüzlüm! Tüm güzel sözlerin karşılığı lügatte: ANNE! Gülüşümde neşem, ağlayışımda sabrım ve hüznümde ortağım! Okyanustaki buzdağı misali, görünmeyen yanı görünenden derin, neşesi hüznünde gizli annem…
Seni güneşi avuçlarımıza bırakan aydınlık yüzün, yüreğimize inşirah gibi inen sesinle anıyorum. Sesin: huzur, sesin: sabır, sesin: aşk olurdu bize! “cennet anaların ayağı altındadır müjdesini bilirimde” yine de rabbim seni cennetine, cenneti sana yazsın duasından vazgeçmem” bütün annelerin kutsal, bütün annelerin biricik olduğu bu dünyada sen benim biricik yanımsın! Dokun bana anne! Tebessüm et kanayan yanlarıma… Yalnız bir yüreğim ben ellerini uzat bana!
Bütün hakların üzerinde hakkın duruyor omuzlarımda! Hayata her zaman farklı pencerelerden baktık… Farklı görüşleri savunduk belki… Ama her zaman kuvvetle farklılıklarımızın içinde tutunduk birbirimize! Kalbimi ve hayata bakışımı değiştiremem ama seni kocaman sevebilirim! Tüm farklılıklarımızın içinde en büyük benzerliğimiz olur sevgimiz! Ve bu sevgi benim en büyük servetim!
Annem! Kalbine dokunan acılar kalbime değiyor, hele de benden dolayı değenler ateşim oluyor… Seni anlamasam da derdin derdim oluyor! Seni anlamaya kocaman bir yürek gerek, senin karşında tüm yüreğim küçük, sevgin hep taşkın bir ırmak gibi içimde! Öyle bir kelime arıyorum ki şimdilerde seni hakkıyla taşıyabilsin, anlatabilsin! Sen; tamamlayıcı, sen; esirgeyici, sen; karşılıksız seven! Yine de yetersiz… Eksik bulduğum tüm kelimeler!“şefkat aşktan büyüktür” diyorlar anne! Sen aşktan da gerçeksin! Sana şefkati veren RABBİM beni de tüm çocukları da annelerin dualarıyla koruyor!
Biliyor musun anne; ilk uğurlayanımdın benim! Beni yürüdüğüm yollara sakınarak gönderenim! Tüm sevgilerin özünde ilk sevgimsin benim… Her yaş da çocukluğumu hissettiren ve her yaş da ayrı güzel olan ANNEM’E ve tüm yüreği güzel olan annelere! Doğuran değil sadece, içten ve şefkatle büyüten annelere en içten sevgiler ve dualarla…
 |
