//-->
Başyaylam
NOT: Bu site www.basyaylahaber.com'a taşındı.

basyaylam | Başyayla

Eda Bildek16


Eda BİLDEK

[13 Temmuz 2011 Çarşamba]
KİM HAKLI?
     “İnsanoğlu çiğ süt emmiş.” derler… Herkesin dilinde bu söz! İthaf ettikleri şahıslar başka olsa da. Bir münakaşa… Bir tatsızlık… Bir sitem. Ardından her yüreğin “Ben haklıyım, o böyle yapmamalıydı.” diye başlayan aldanışları.

     Toprağın üstüne bakıp altındaki dünyayı göremeyen gözlerimiz, aynı yanılgıyla sorgulamalarında da kendi zatını sıyırıp, sadece karşı taraftaki şahsı yerden yete vuruyor! Bu düzen hep böyle! Uzlaşma yolu yok, tatlı söz yok. Gül de değil de, gübrede gül kokusu arayanlardan olmuşuz.

     Evde mutfaktan gelen ses; evin her odasından duvarlara çarpıp, kalbi yaralayan o şimşek gibi ses! Anne, baba, çocuk… Hepsinde aynı nidalar: ”Ben ne yaptım ki?”. “Sen neden böylesin?”. “Bunu sana kaç defa söyledim?“. “Hiç dinlemiyorsun ki?“.

     Hangi kimlikte olursak olalım, üzerimizden hiç çıkarmadığımız bir kıyafet yanılgılarımız… Eğitim sayfalarında da aynı sözler, aynı tutum! Bu kez öğretmenin, öğrencinin dilinde! Okulun koridorunda bahçesinde, sınıfında kırılıp yerlere dökülen kalpler, toparlanamayan kalpler… “Dinlemiyorsun ki” diye başlayan, “Senden bir şey olmaz!” diye nokta konulan ama kalpte noktalanamayan o yara.

     Dedim ya ardı arkası kesilmez bu yanılgının… Sürekli nükseden bir hastalık gibidir… Bedenimizi bir sarmaladı mı kuşatıverir tüm dünyamızı… Öyle ki sanata bile burnunu sokar! Resimde, müzikte, dansta, futbolda… Hep en iyisini ben bilirim edaları! Güzellikleri paylaşamayan, bildiklerimizi çoğaltamayan ve eksik yanlarımızı görmemiz hep bundan!

     Adına edebiyat diyip eserini eleştiri masasına oturtmayan, eskiyi karalayıp; yeniye kucak açmayan, sahada karşı takımı yerden yere vurup adına spor dedikleri; ustası çırağına, müdürü muavinine her şeyde kendini düşünen bir insanlık kaosuna dönüşüyoruz!

     “Dinlemiyorsun ki!” diye uçuşan harfler kurulur da dilimizin ucuna; “Ben hiç dinledim mi?” sorusu düşmez kalbimizin tenha köşelerine! Peki, nereye kadar devam edecek bu bencilliğimiz? Ne zaman sencil yürekli olmayı başarabilecek benliğimiz? Eğer bir kez olsun görebilmeyi başarabilirsek kalbimizle; sevgi tohumları ekebilirsek içtenlikle ve anlarsak kazanmak bir yüreği yıkmaktan çok daha büyük bir mutluluk ve var oluş; belki o zaman daha yaşanılası bir dünyada güzelliklerle çoğalırız.

     Bakmayın yazdıklarıma, ben de bencillerdenim. Bu yazı hepimize! Öyleyse kim haklı? Ya da bu soruyu şöyle değiştirelim: “ACABA BEN HER ZAMAN HAKLI MIYIM?”




Bookmark and Share
Bu web sitesi ücretsiz olarak Bedava-Sitem.com ile oluşturulmuştur. Siz de kendi web sitenizi kurmak ister misiniz?
Ücretsiz kaydol